خوشروانی
اِودایمونیا که از کلمات ِ یونانی
("εὐ")
به معنی ("خوش")
و
("δαίμων")
به معنی (" روان")
تشکیل شده‌است
خوشروانی یا اودایمونیا
در فلسفه به معنی دارا بودن یک روان خرسند، سالم و شاد و غنی است. در فلسفه اخلاق، خوشروانی به کردارهای درستی اشاره دارد که رفاه روحی-روانی شخص را در پی دارند
اخلاق فضیلت ارسطویی اخلاقی غایتگرا بود، بدین معنی که هدف از کسب فضایل اخلاقی را دستیابی انسان به سعادت یا اودایمونیا می¬دانست. بهترین تعبیری که از اودایمونیا صورت پذیرفته است شکوفندگی انسانی است که محور اصلی اخلاق ارسطو و نیز فیلسوفان معاصر قائل به اخلاق فضیلت را شکل می¬دهد. تحلیل ارسطو از شکوفندگی انسانی که در بافتی زیست¬محور صورت می¬گیرد، مبتنی بر مفهوم ارگون یا کارکرد است. از این حیث ارسطو در توصیف شکوفندگی انسانی بر کارکرد خاص انسان تکیه می¬کند. از نظر ارسطو کارکرد خاص انسان نمی¬تواند صرفاً در تغذیه، رشد و تولید مثل خلاصه شود، زیرا انسان در داشتن این ویژگیها با گیاهان و حیوانات مشترک است. پس آنچه باقی می¬ماند فعالیت عقلانی است که مختص انسان بوده و این فعالیت می¬باید با بهترین و کامل¬ترین فضیلت سازگار باشد. فیلیپا فوت، یکی از مهمترین فیلسوفان اخلاق فضیلت معاصر، تحلیلی از شکوفندگی انسانی به واسطة کسب فضایل اخلاقی ارائه می¬دهد که علیرغم تشابهات فراوان، اختلافهای مهمی با تحلیل ارسطویی دارد. فوت در تحلیل خودش از شکوفندگی انسانی در نسبت با ارسطو بیش از حد بر جنبة زیست¬شناختی انسان تکیه می¬کند و لذا از سایر ویژگیهای اختصاصی انسان غفلت می ورزد. این امر موجب بروز اشکالات و ابهاماتی در تحلیل فوت از شکوفندگی انسانی شده و در نتیجة نقدهای جدی¬ای را متوجه دیدگاههای اخلاقی وی می¬سازد
